Vriend en vijand suggereren dat een strategie van linkse blokvorming niet de weg is voor de PvdA om bij de kiezers overtuigingskracht te winnen. De toestand van de partij is zeer ernstig. Dit is niet alleen het resultaat van het aarzelende optreden van haar leider. Ook rijst steeds meer het vermoeden dat de partij een amorfe verzameling is zonder eigen thema’s of innerlijke samenhang.
Ook degenen die niet op de PvdA stemmen willen weten welk serieus alternatief bestaat tegenover het kille saneringsbeleid van ‘rechts’; een alternatief dat uitstijgt boven genuanceerd gemopper of zelfs passieve gelatenheid.
Wij leven in een wereld waarin grote en zeer onredelijke verschillen tussen arm en rijk ongemoeid worden gelaten en waarin belangrijke vraagstukken voor de langere termijn met simplisme en bravado worden omzeild. Ongewijzigde hypotheekrenteaftrek, 130 kilometer op de weg, een verlamde arbeidsmarkt, een jeugd met gestaag afnemend perspectief: genoeg thema’s die bij uitstek het gefundenes Fressen zijn van de sociaal-democratie.
Er is alle ruimte voor de PvdA om uit te stijgen boven de dorpse warmte van de SP en die partij dus ferm links te laten liggen (zoals de VVD dat aan de rechtse flank kan doen met de PVV). Maar dat vraagt – inderdaad - een wereldse blik met een duidelijk verhaal over de regionale en mondiale bondgenootschappen die essentieel zijn voor de welvaart, veiligheid en morele integriteit van ons land.
De PvdA is van oudsher de partij van de brede samenleving. Zo’n partij is dringend geboden naar mate individualisering en marktdenken steeds meer in hun karikatuur verkeren van egoïsme, collectief sociaal isolement en serviceverschraling.
Kortom, niet de vorm (“linkse samenwerking”) maar inhoud en eigen herkenbaarheid zijn de opgaven die de PvdA dient te vervullen wil zij niet volledig de partij worden van het verleden. Cohen dient hiervoor teambuilder te zijn in eigen gelederen en niet met de kopstukken daarbuiten. Het is net als met Wie van de Drie: wil de echte PvdA – nu – opstaan?
Ook degenen die niet op de PvdA stemmen willen weten welk serieus alternatief bestaat tegenover het kille saneringsbeleid van ‘rechts’; een alternatief dat uitstijgt boven genuanceerd gemopper of zelfs passieve gelatenheid.
Wij leven in een wereld waarin grote en zeer onredelijke verschillen tussen arm en rijk ongemoeid worden gelaten en waarin belangrijke vraagstukken voor de langere termijn met simplisme en bravado worden omzeild. Ongewijzigde hypotheekrenteaftrek, 130 kilometer op de weg, een verlamde arbeidsmarkt, een jeugd met gestaag afnemend perspectief: genoeg thema’s die bij uitstek het gefundenes Fressen zijn van de sociaal-democratie.
Er is alle ruimte voor de PvdA om uit te stijgen boven de dorpse warmte van de SP en die partij dus ferm links te laten liggen (zoals de VVD dat aan de rechtse flank kan doen met de PVV). Maar dat vraagt – inderdaad - een wereldse blik met een duidelijk verhaal over de regionale en mondiale bondgenootschappen die essentieel zijn voor de welvaart, veiligheid en morele integriteit van ons land.
De PvdA is van oudsher de partij van de brede samenleving. Zo’n partij is dringend geboden naar mate individualisering en marktdenken steeds meer in hun karikatuur verkeren van egoïsme, collectief sociaal isolement en serviceverschraling.
Kortom, niet de vorm (“linkse samenwerking”) maar inhoud en eigen herkenbaarheid zijn de opgaven die de PvdA dient te vervullen wil zij niet volledig de partij worden van het verleden. Cohen dient hiervoor teambuilder te zijn in eigen gelederen en niet met de kopstukken daarbuiten. Het is net als met Wie van de Drie: wil de echte PvdA – nu – opstaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten