Davos, Zwitserland
Deze week opent de Russische president Medvedev het jaarlijkse World Economic Forum in Davos. Een week van ‘speed daten voor managers’, zoals een van de deelnemers opmerkt. De wandelgangen en borreltafels zijn voor menigeen belangrijker dan de gebeurtenissen in conferentiezaal en workshops.
De organisatie streeft naar discussies over concrete kwesties. Tegelijkertijd is het thema van de bijeenkomst abstract en multi-interpretabel: Gedeelde normen voor de nieuwe realiteit. De wereld is steeds complexer en belangen zijn steeds meer onderling verweven, maar in onze opvattingen lijken wij meer en meer verdeeld. Dit ondermijnt effectief leiderschap en publieksvertrouwen, aldus de toelichting.
Pikant voor Nederland is dat Davos zich, gezien de uitwerking van het programma, vooral positioneert als een gespreksforum voor de G20 – een platform waarvan wij als klein duimpje uitgesloten zijn. Je zou ook kunnen zeggen dat Davos daarmee de enige gelegenheid is voor belangrijke Nederlanders om alsnog bij de industriële en politieke wereldleiders aan te schuiven.
Opzienbare conclusies hebben de conferenties in Davos intussen nooit opgeleverd. Sterker nog, aldus de organisatie, de lijst met onopgeloste vraagstukken is enkel groter geworden. Een commentaar in de New York Times wijst er bovendien op dat de conferentie van vorig jaar de meest taaie crisis van 2010 volkomen miste: het financiële debacle van de zwakke eurolanden. De Griekse premier hield toen nog een opgewekt verhaal met de mededeling dat men alles in de hand had.
Niet dus. Hopelijk is men in de wandelgangen en gesprekken achter gesloten deuren meer openhartig met elkaar. Gedeelde normen beginnen bij een gedeelde taal. Dat is voor Europa al een hele opgave, laat staan wanneer alle continenten bijeen zijn in de witte sneeuw van Zwitserland.
Maar er is een dieper onderliggend verschil dat met taal en normen alleen niet zomaar kan worden overbrugd. Industrie en politiek hebben geen volkomen gedeelde belangen. Winst en werkgelegenheid staan vooral in de westerse landen diametraal tegenover elkaar. Dat geldt ook voor wat wij als typisch Nederlands beschouwen, zoals Philips of Shell. Wie het in deze bedrijven heeft over groei en continuïteit praat vooral over Azië of zelfs Latijns-Amerika (zie recente nieuws van AKZO’s investering in de Braziliaanse papierchemie) en niet over de kennistalenten in Europa.
Tegen deze achtergrond lijkt Davos inderdaad bij uitstek een bijeenkomst van managers en aandeelhouders, en komen politiek leiders waarschijnlijk niet veel verder dan een goed gesprek bij het toetje.
Voor meer informatie:
World Economic Forum - Davos De organisatie streeft naar discussies over concrete kwesties. Tegelijkertijd is het thema van de bijeenkomst abstract en multi-interpretabel: Gedeelde normen voor de nieuwe realiteit. De wereld is steeds complexer en belangen zijn steeds meer onderling verweven, maar in onze opvattingen lijken wij meer en meer verdeeld. Dit ondermijnt effectief leiderschap en publieksvertrouwen, aldus de toelichting.
Pikant voor Nederland is dat Davos zich, gezien de uitwerking van het programma, vooral positioneert als een gespreksforum voor de G20 – een platform waarvan wij als klein duimpje uitgesloten zijn. Je zou ook kunnen zeggen dat Davos daarmee de enige gelegenheid is voor belangrijke Nederlanders om alsnog bij de industriële en politieke wereldleiders aan te schuiven.
Opzienbare conclusies hebben de conferenties in Davos intussen nooit opgeleverd. Sterker nog, aldus de organisatie, de lijst met onopgeloste vraagstukken is enkel groter geworden. Een commentaar in de New York Times wijst er bovendien op dat de conferentie van vorig jaar de meest taaie crisis van 2010 volkomen miste: het financiële debacle van de zwakke eurolanden. De Griekse premier hield toen nog een opgewekt verhaal met de mededeling dat men alles in de hand had.
Niet dus. Hopelijk is men in de wandelgangen en gesprekken achter gesloten deuren meer openhartig met elkaar. Gedeelde normen beginnen bij een gedeelde taal. Dat is voor Europa al een hele opgave, laat staan wanneer alle continenten bijeen zijn in de witte sneeuw van Zwitserland.
Maar er is een dieper onderliggend verschil dat met taal en normen alleen niet zomaar kan worden overbrugd. Industrie en politiek hebben geen volkomen gedeelde belangen. Winst en werkgelegenheid staan vooral in de westerse landen diametraal tegenover elkaar. Dat geldt ook voor wat wij als typisch Nederlands beschouwen, zoals Philips of Shell. Wie het in deze bedrijven heeft over groei en continuïteit praat vooral over Azië of zelfs Latijns-Amerika (zie recente nieuws van AKZO’s investering in de Braziliaanse papierchemie) en niet over de kennistalenten in Europa.
Tegen deze achtergrond lijkt Davos inderdaad bij uitstek een bijeenkomst van managers en aandeelhouders, en komen politiek leiders waarschijnlijk niet veel verder dan een goed gesprek bij het toetje.
Voor meer informatie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten