Elk kwartaal peilt het Sociaal Cultureel Planbureau de temperatuur van onze samenleving. De basis hiervoor is een steekproef onder duizend respondenten. Velen zullen zich afvragen of dat beperkte aantal wel representatief is voor de hele bevolking, zeker gezien de tamelijk gedetailleerde observaties. Niettemin wil ik aannemen dat dit periodieke onderzoek wetenschappelijk verantwoord is en dat het inderdaad kan worden opgevat als betrouwbare trendmeter.
Officieel heet het een onderzoek naar “de trends in ontevredenheid, vertrouwen, maatschappelijke zorgen en politieke prioriteiten van de bevolking.” Waarom dit zo is geformuleerd (in negatieve en positieve termen) kan ik niet achterhalen. Kennelijk vinden wij het normaal dat een Nederlander nooit over de hele linie positief gestemd is en altijd wel een kopzorg heeft. Maar dit terzijde.
Meer algeheel vertrouwen en optimisme
De meest in het oog springende observatie is een trendbreuk: “Voor het eerst sinds drie jaar is er meer optimisme over ons land.” Een stijging van 26% (eind 2010) naar 32%. Toch vindt nog steeds een meerderheid dat het de verkeerde kant opgaat. Somber of negatief zijn vooral Limburgers, Telegraaflezers en PVV-stemmers (ik haal die conclusie uit de persinformatie). Dat is merkwaardig. Wij hebben nu een kabinet dat bedoeld is om juist dit publiek tevreden te stellen, zou je denken. Integendeel, het is vooral ook onder degenen die geen VVD of PVV stemmen dat het vertrouwen is toegenomen.
Meer tolerantie
Minder aandacht in de pers kreeg de observatie dat Nederlanders toleranter zijn geworden tegenover immigranten en positiever over integratie. Een meerderheid vindt ook dat er te negatief over allochtonen wordt gesproken en geschreven. Toch vindt een zelfde meerderheid dat Nederland te veel van zijn eigenheid verliest. Een mogelijke verklaring voor deze ogenschijnlijke tegenstelling is dat men het herstel van de ‘eigenheid’ liever ziet in positief gedrag van autochtone Nederlanders (‘begin bij jezelf’) in plaats van in het negatief afschilderen van allochtonen of moslims.
Zorgen over arm versus rijk
Over de kloof tussen rijk en arm en bonussen aan de top zijn mensen vaker ontevreden dan drie jaar geleden, stelt het rapport. Ook de klachten dat de burger de rekening betaalt van de crisis en dat bestuurders en ambtenaren falen worden vaker genoemd. Prijsstijgingen en belastingen zijn juist minder een punt van zorg.
Europa blijft ver ons bed
Het onderzoek bevestigt de algehele ambivalentie die door Europa waart over de rol en betekenis van de Europese Unie. De EU is noodzakelijk maar leuk is het niet, daarop komt het neer. Ook heerst onduidelijkheid over de eurocrisis. Er moet bezuinigd worden maar de miljarden vliegen om de oren, zo lijkt het. Dat Nederland niet alleen uit solidariteit maar ook uit eigen belang bijdraagt aan het euro garantiefonds is onder onze bevolking geen gemeengoed, zo blijkt uit het onderzoek.
Wie het rapport wil lezen verwijs ik naar deze link:
Kwartaalbericht 2011-1 SCP
Geen opmerkingen:
Een reactie posten