Johan Cruijff en de bestuurscrisis bij Ajax
Van voetbal heb ik geen verstand maar de taal en toon van degenen die zich hebben uitgesproken over het bestuursdrama bij Ajax zijn volkomen identiek aan de teksten die wij inmiddels bijna een decennium kennen uit de wereld van de (internationale) macht. En het lijkt erop dat wij als vanzelfsprekend geacht worden om de stoere taal te eerbiedigen van degenen die met hun vinger aan de trekker zitten, of het nu Cruijff is of de NAVO.
Mijn grootste zorg is dat in deze ontwikkeling het incident zelf veel meer aandacht krijgt dan de vraag welke verbetering daarmee daadwerkelijk bereikt wordt. Van Egypte horen wij al niet meer, terwijl alles daar langzaam terugschuift naar het oude.
De treurige balans, vrees ik, is dat geen enkele ‘regime change’ in het afgelopen decennium werkelijk een keerpunt ten goede is geweest. Zelfs ten aanzien van Amerika heb ik mijn twijfels, al zou ik nooit meer terugverlangen naar Bush c.s.
Staan wij in Nederland in onze tevredenheid met Rutte na Balkenende dan alleen, of koesteren wij een tragische illusie? Ik geef het de heren te doen om ons land te regeren maar echt vooruit lijken wij niet te gaan. Dat zei deze week ook het IMF, die Rutte c.s. kapittelde over het gebrek aan structurele hervormingen, zoals in de woningmarkt. Of moet ik positiever zijn nu minister Opstelten een flinke ‘regime change’ heeft aangekondigd in de top van de politie.
Al deze verschillende momenten en ontwikkelingen hebben hun eigen ratio en achtergrond. Ik wil ze niet op een enkele hoop vegen. Desondanks denk ik dat zij passen in de versimpeling die onze wereld ondergaat, het zwart wit denken waarmee politici, commentatoren en ook de kiezers de onzekerheden en breukvlakken van onze tijd tegemoet treden. Alsof wij het doen (of gewoon toejuichen) uit pure zelfverdediging.
Zoals gezegd, voetbal is mijn ding niet, maar node mis ik bij dit incident wat ik ook bij al die andere mis: een wervend perspectief, een overtuigende strategie, niet de verandering maar het werkelijk beoogde resultaat.
Van voetbal heb ik geen verstand maar de taal en toon van degenen die zich hebben uitgesproken over het bestuursdrama bij Ajax zijn volkomen identiek aan de teksten die wij inmiddels bijna een decennium kennen uit de wereld van de (internationale) macht. En het lijkt erop dat wij als vanzelfsprekend geacht worden om de stoere taal te eerbiedigen van degenen die met hun vinger aan de trekker zitten, of het nu Cruijff is of de NAVO.
Mijn grootste zorg is dat in deze ontwikkeling het incident zelf veel meer aandacht krijgt dan de vraag welke verbetering daarmee daadwerkelijk bereikt wordt. Van Egypte horen wij al niet meer, terwijl alles daar langzaam terugschuift naar het oude.
De treurige balans, vrees ik, is dat geen enkele ‘regime change’ in het afgelopen decennium werkelijk een keerpunt ten goede is geweest. Zelfs ten aanzien van Amerika heb ik mijn twijfels, al zou ik nooit meer terugverlangen naar Bush c.s.
Staan wij in Nederland in onze tevredenheid met Rutte na Balkenende dan alleen, of koesteren wij een tragische illusie? Ik geef het de heren te doen om ons land te regeren maar echt vooruit lijken wij niet te gaan. Dat zei deze week ook het IMF, die Rutte c.s. kapittelde over het gebrek aan structurele hervormingen, zoals in de woningmarkt. Of moet ik positiever zijn nu minister Opstelten een flinke ‘regime change’ heeft aangekondigd in de top van de politie.
Al deze verschillende momenten en ontwikkelingen hebben hun eigen ratio en achtergrond. Ik wil ze niet op een enkele hoop vegen. Desondanks denk ik dat zij passen in de versimpeling die onze wereld ondergaat, het zwart wit denken waarmee politici, commentatoren en ook de kiezers de onzekerheden en breukvlakken van onze tijd tegemoet treden. Alsof wij het doen (of gewoon toejuichen) uit pure zelfverdediging.
Zoals gezegd, voetbal is mijn ding niet, maar node mis ik bij dit incident wat ik ook bij al die andere mis: een wervend perspectief, een overtuigende strategie, niet de verandering maar het werkelijk beoogde resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten