De as tussen Parijs en Berlijn is sinds Bismarck de bepalende factor voor de economische en politieke stabiliteit in Europa. Je ziet de oude Pruis glimlachen in zijn graf nu de nieuwe Franse president zijn geloofwaardigheid in Europa in de allereerste plaats wil demonstreren door een reis te maken naar de Duitse bondskanselier. Ja, dat is onze eigentijdse Realpolitik. What's new?
Het grote verschil is natuurlijk de betrekkelijkheid van het hele verschijnsel Europa in het hedendaagse spel van de grote machten. Dat wil zeggen: betrekkelijk zolang de Europese landen blijven worstelen met een som die nog steeds niet overtuigend meer is dan het geheel der delen. De euro, die hiervan tien jaar geleden als pronkstuk ten tonele werd gevoerd, blijkt nu wel een heel erg groot voorschot te zijn geweest op het vermogen van de Europese landen om de basiscondities van hun economie en van hun politieke bestel effectief op elkaar af te stemmen.
Men zal zich afvragen wat Hollande met hulp van Merkel kan bewerkstelligen voor het herstellen van de Europese voorspoed dat niet ook zijn voorganger Sarkozy had kunnen bereiken. Het verlangen naar nieuwe groei in Europa is geen uitvinding van Hollande. Wat wrikt zijn de middelen, de voorzieningen en vooral de perspectieven. In geen van deze dimensies heeft Frankrijk veel (extra's) te bieden.
Ondertussen zaagt de Europese bevolking de stoelpoten weg onder de ene na de andere regering. Als bestaande afspraken daardoor al moeilijk nagekomen worden, welk nieuw pact willen wij dan sluiten? Ook nieuwe groei komt niet gratis. Wat nodig zal zijn is een gemeenschappelijke Europese politiek op het gebied van energie, grondstoffen, internationale handel en dergelijke; een Europese visie die uitstijgt boven het enkele cliche van de vrije markt.
Een handicap voor Europa in de eerstkomende periode is dat ook de Amerikaanse regering voorlopig druk bezig zal zijn de eigen stoelpoten te behouden. We moeten het dus zelf oplossen. En als dit in Berlijn moet beginnen, is dat een acceptable Europese realiteit.
Het is inderdaad opmerkelijk dat een voormalige leraar Duits onmiddellijk na z'n inauguratie naar Berlijn vliegt.
BeantwoordenVerwijderenJe kan stellen dat dat nu de hoofdstad van Europa is, niet van de EU, wel te verstaan, de EU wordt gesloopt door de euro.
Eigenlijk is de Griekse crisis een zegen, het is een flutlandje wat duidelijk maakt dat je rommellanden, katholieke landen, niet kan verenigen met (voormalige) calvinistische.
Als ik het goed heb begrepen kunnen, nu er geen regering is, de Griekse belastingaanslagen niet worden verzonden.
In de goede oude tijd was de kerkelijke organisatie uitgesloten van belasting betalen.
Wat voor potje de oud leraar Duits er van aan het maken is bleek ondertussen uit z'n ministersploeg, zelden zag ik zoveel overlappende functies.
De minister voor herstel van de productiviteit is wel de meest geestige, hij kan direct overhoop gaan liggen met de minister voor arbeidzoverleg en die van economie, die ook nog minister van financiën is.
Verder toont Franse tv voortdurend aan wat Tjeenk Willink in z'n laatste interview zei 'Frankrijk is een monarchie met een gekozen staatshoofd', alles wat Hollande doet is nieuws, wat hij gaat doen in concrete maatregelen, het blijft een raadsel, in de traditie van 'l'état, c'est moi'.
Afspraken maken over groei, Fransen geloven kennelijk nog in mirakelen als van Jeanne d'Arc.
Laten we hopen terug te zijn gekeerd naar de EEG voor Frankrijk even ver is als Griekenland.