Willen wij dat, een derde van deze zetels verwijderen?
Het rechts-christelijke gedoogkabinet maakt ernst met de sanering van het openbaar bestuur. Ik weet niet zeker of ik dit een daadwerkelijke saneringsoperatie moet noemen of een brute opruiming. Voor een gedegen oordeel is het nog te vroeg. Al eerder heb ik mijn kanttekening geplaatst bij de gedachte dat dit proces enkel een kwestie is van “minder overheid”. In het samenspel tussen overheid en publiek verschraalt ook de samenleving zelf. Hoe dit zich precies zal voltrekken kan nu nog moeilijk worden voorzien. En het zijn ook niet alleen de zogeheten kwetsbare groepen - ouderen, jongeren, allochtonen - die hierdoor geraakt zullen worden.
In het tamelijk ééndimensionale denken over “minder overheid” moet ook de volksvertegenwoordiging het ontgelden. Dat stond al in de kabinetsplannen en op de valreep van de vakantie heeft premier Rutte gemeld dat hiervoor inderdaad concrete voorstellen worden voorbereid. Alleen al het feit dat de beoogde inkrimping van onze parlementaire vertegenwoordiging zo nadrukkelijk wordt geplaatst in het perspectief van bestuursdrukte maakt mij op z’n minst argwanend. Meent men dit serieus of weet Rutte bij voorbaat dat dit voorstel gedoemd is te stranden? Hij heeft hiervoor een gekwalificeerde meerderheid nodig van tweederde van het huidig aantal parlementszetels.
Geen enkel getal is heilig. Een objectief juist aantal parlementszetels bestaat niet. We kunnen ons hiervoor meten aan de ons omringende landen en stuiten meteen op de slechte vergelijkbaarheid, alleen al gezien naar bevolkingsgrootte, maar ook naar staatkundig bestel. Neem Duitsland, met ruim 80 miljoen inwoners en een Bondsdag van bijna 600 afgevaardigden. In diezelfde verhouding zou het Nederlandse parlement het kunnen doen met 120 zetels. In de Duitse federale verhoudingen hebben echter de parlementen van de afzonderlijke Länder een veel belangrijker politieke functie – ook als volksvertegenwoordiging – dan bij ons de provincies. Men zou dit op een of andere manier in de berekening moeten meenemen. Datzelfde geldt ook voor de verhoudingen in de VS, met een Senaat van 75 leden (evenveel als bij ons, met veel grotere politieke macht, en een veel grotere bevolking). Je kan dus zeggen dat er wel eens onsje van af kan bij ons, maar niet zo drastisch als het kabinet nu wil.
Maar belangrijk zijn ook de geschiedenis, de tradities in onze samenleving en vooral de grote verscheidenheid in opvattingen (en overtuigingen) die Nederland bij uitstek kenmerkt. Hoe kleiner het parlement, des te minder komt die verscheidenheid in de vergaderzaal van ons volk tot haar recht. Deze meer gevoelsmatige argumenten tellen zwaar, lijkt mij, en zij zijn niet simpel af te doen met de dorre managementlogica waarvan dit kabinet zich bedient.
Ons parlement is geen overheid. Het dient juist ter controle van die overheid. Het selecte gezelschap dat deze coalitie ervan wil maken zal het publieke wantrouwen jegens de overheid versterken. Van meer doelmatigheid kan geen sprake zijn. In de wetgevende en controlerende functies van het parlement verandert immers niets. De Nederlandse verscheidenheid is een groot goed. Wij moeten deze niet de mond willen snoeren, en zeker niet met de verkeerde argumenten.
Het rechts-christelijke gedoogkabinet maakt ernst met de sanering van het openbaar bestuur. Ik weet niet zeker of ik dit een daadwerkelijke saneringsoperatie moet noemen of een brute opruiming. Voor een gedegen oordeel is het nog te vroeg. Al eerder heb ik mijn kanttekening geplaatst bij de gedachte dat dit proces enkel een kwestie is van “minder overheid”. In het samenspel tussen overheid en publiek verschraalt ook de samenleving zelf. Hoe dit zich precies zal voltrekken kan nu nog moeilijk worden voorzien. En het zijn ook niet alleen de zogeheten kwetsbare groepen - ouderen, jongeren, allochtonen - die hierdoor geraakt zullen worden.
In het tamelijk ééndimensionale denken over “minder overheid” moet ook de volksvertegenwoordiging het ontgelden. Dat stond al in de kabinetsplannen en op de valreep van de vakantie heeft premier Rutte gemeld dat hiervoor inderdaad concrete voorstellen worden voorbereid. Alleen al het feit dat de beoogde inkrimping van onze parlementaire vertegenwoordiging zo nadrukkelijk wordt geplaatst in het perspectief van bestuursdrukte maakt mij op z’n minst argwanend. Meent men dit serieus of weet Rutte bij voorbaat dat dit voorstel gedoemd is te stranden? Hij heeft hiervoor een gekwalificeerde meerderheid nodig van tweederde van het huidig aantal parlementszetels.
Geen enkel getal is heilig. Een objectief juist aantal parlementszetels bestaat niet. We kunnen ons hiervoor meten aan de ons omringende landen en stuiten meteen op de slechte vergelijkbaarheid, alleen al gezien naar bevolkingsgrootte, maar ook naar staatkundig bestel. Neem Duitsland, met ruim 80 miljoen inwoners en een Bondsdag van bijna 600 afgevaardigden. In diezelfde verhouding zou het Nederlandse parlement het kunnen doen met 120 zetels. In de Duitse federale verhoudingen hebben echter de parlementen van de afzonderlijke Länder een veel belangrijker politieke functie – ook als volksvertegenwoordiging – dan bij ons de provincies. Men zou dit op een of andere manier in de berekening moeten meenemen. Datzelfde geldt ook voor de verhoudingen in de VS, met een Senaat van 75 leden (evenveel als bij ons, met veel grotere politieke macht, en een veel grotere bevolking). Je kan dus zeggen dat er wel eens onsje van af kan bij ons, maar niet zo drastisch als het kabinet nu wil.
Maar belangrijk zijn ook de geschiedenis, de tradities in onze samenleving en vooral de grote verscheidenheid in opvattingen (en overtuigingen) die Nederland bij uitstek kenmerkt. Hoe kleiner het parlement, des te minder komt die verscheidenheid in de vergaderzaal van ons volk tot haar recht. Deze meer gevoelsmatige argumenten tellen zwaar, lijkt mij, en zij zijn niet simpel af te doen met de dorre managementlogica waarvan dit kabinet zich bedient.
Ons parlement is geen overheid. Het dient juist ter controle van die overheid. Het selecte gezelschap dat deze coalitie ervan wil maken zal het publieke wantrouwen jegens de overheid versterken. Van meer doelmatigheid kan geen sprake zijn. In de wetgevende en controlerende functies van het parlement verandert immers niets. De Nederlandse verscheidenheid is een groot goed. Wij moeten deze niet de mond willen snoeren, en zeker niet met de verkeerde argumenten.
Waarschijnlijk om de gedoger te plezieren, de gedoger houdt immers niet zo van verscheidenheid.
BeantwoordenVerwijderenDat is waar: het parlement is geen overheid.
BeantwoordenVerwijderenhet zou dat wel moeten zijn; het zou de hoogste instantie ter lande moeten zijn.
het referendum van de europese grondwet liet duidelijk de realiteit zien.
De regering doet wat ze wil.
Van democratie zelfs in simpele vorm is al jaren geen sprake; 60% van de bevolking werd genegeerd; als gevolg waarvan Wilders is gekozen.
De Haag moe afslanken; zwaar bezuinigen.
Om te beginnen idd de tweede kamer.
!50 is veel te veel.Los Angeles wordt dagelijks gerund door 5 man.
De helft-75 is meer dan genoeg.
Maar ook 50 is genoeg.
Dan de idiote recessen: die mogen niet meer dan een maand per jaar; is voldoende; de beloning is hoog; prestatie laag.
De ettelijke commissies: moeten zonder betaling of vergoeding; wedden dat ze dan veel effectiever en sneller zijn?
Als diit land gelden zou redirigeren-dus ervoor zorgen dat gelden terecht komen daar waar ze voor bedoeld zijn-- en de overtollige ambtenaren zou ontslaan--maar een slordige 300.000 a 33 euro per uur dan hoeft er niet bezuinigd te worden.
Als dan ook het leger realistisch bezuinigd--en dus niet goede leopards eruit gooit en vervangt door zweedse tanks die niet eens starten--aangeschaft buiten parlement om; danw aren we weer een stap verder.
Dan nog uit de Nato--het bestaansrecht ervan is warschau pact en dat bestaat niet meer.
Dan nog uit 3 oorlogen--waar we niks verloren hebben; dan nog de marine opheffen, die met een overkill niet eens de 400 gijzelaars kan bevrijden en die ook niet een paar roeiboten onder controle kan houden(somalie) alweer verder.
Dan uit het JSF project.
het wapen van luchtmacht hebben we niet nodig- en dat JSF is al verouderd en niet af.
met moderne techniek kan een propellor toestel uit WO2 meer effectief gemaakt worden dan een JSF jager.
Van het grote aantal ambtenaren degenen die teveel zijn en alleen maar stoelvullers zijn: eruit.
Een verbod op ambtenaren om in de politek te gaan zou de kwaliteit een stuk doen toenemen.
Dan kan er eens wat gedaan worden aan de nationale schande: de 6 millioen armen.
Het opheffen van de armoe is ook nog rendabel.
Het vermindert criminaliteit, verhoogt omzet middenstand en is goed voor de werkgelegenheid.
Ook in de koloniale tijd, toen NL een paar honderd millioen onderdanen had- waren 150 man voldoende; zonder computer of mobieltje.
De grote aantallen ambtenaren--ook in parlement--moeten drastisch omlaag
PHM van de Kletersteeg
@TKA: Nou moet je niet 2 federale staten nemen om mee te vergelijken. Vergeleken met omringende landen hebben wij (nu al) weinig parlementariers, nl. 1 per 80.000 inwoners (UK 1/45.000, Frankrijk 1/70.000, Belgie 1/50.000, Ierland 1/20.000, Zweden 1/27.000).
BeantwoordenVerwijderenDe redenen waarom destijds is besloten het aantal te verruimen, zijn alle nog steeds van kracht. (Zie http://www.tomlouwerse.nl/2010/04/waarom-de-kamer-150-leden-kreeg-en-moet.html.)
Dank voor de aanvulling Joke.
BeantwoordenVerwijderenIn amsterdam zitten per 600 autochtonen een raadslid....
BeantwoordenVerwijderenDe amerikanen die met 5 man LA dagelijks runnen lachen zich rot.
Dat ooit vanwege commumicatie (o.a.) werd gekozen voor grotere vertegenwoordiging is niet meer relevant.
immers nu is er computer, mobiel netwerk e.d.
Bovendien: erg snugger zijn ze niet. Vanaf 1950 doen ze ieder jaar hetzelfde.Na de derde dinsdag, zitten ze maanden te mekkeren over 4% van de begroting; terwijl de rest hamerstukken zijn.
Dan zijn ze zo vaak op reces, dat ze nog nauwelijks tijd hebben om iets te doen.
hun arbeidsproductiviteit is in redelijk vergelijk met die van een bouwvakker kilometers onder voldoende.
Als je het ziet als een groep mensen die iets moeten presteren, en ik zou het moeten reorganiseren; zou ik de helft eruit gooien, en van de andere helft normale uren verlangen, en bij slechte prestatie: eruit.
PHM van de Kletersteeg