Europa trapt op de cirkel van de geschiedenis
Het is opmerkelijk hoe weinig aandacht in Nederland wordt geschonken aan de majeure transformatie die zich voltrekt in de wandelgangen van Europa. Tekenend voor de minimale invloed hierop van ons eigen land is de verwondering waarmee onze eigen minister van Financiën blijkens de nieuwsberichten in Brussel ronddwaalt.
De hoofdrolspelers – Duitsland en Frankrijk – weten wat zij willen, of beter: wat zij moeten - maar ook zij worstelen met de verwondering. Wat tot nu toe nog kon worden verpakt in een gemeenschappelijk instrument voor het waarborgen van de stabiliteit van de euro, gebaseerd op brede overeenstemming tussen de betrokken lidstaten krijgt steeds meer de gedaante van een eenzijdig – Duits - dictaat gericht op vergaande harmonisering van het fiscale beleid.
Dat Duitsland zich heeft ontpopt als de economische powerhouse van Europa valt moeilijk te miskennen. Merkel staat onder zware binnenlands politieke druk om harde voorwaarden te verbinden aan iedere verdere bijdrage aan voorzieningen binnen de eurozone. Frankrijk heeft inmiddels goed begrepen dat hieraan niet te ontkomen valt. De keerzijde daarvan – vergrote Duitse invloed op het beleid van andere lidstaten – brengt de Europese Unie tot de kern van het historische project waarmee het ooit is begonnen. De uitdaging voor Duitsland zelf niet minder dan voor de overige Europese landen is over de grenzen van die historische horizon heen te kijken.
Gezien de grote Nederlandse afhankelijkheid van de Duitse economie en de bijzondere functie die ons land vervult als Europese aanvoerhaven lijkt mij de opstelling van Duitsland en Frankrijk voor ons land per saldo goed nieuws. Voormalig staatssecretaris van Europese Zaken Frans Timmermans (PvdA) bevestigt deze visie in een recent interview met de New York Times, al verwoordt hij tegelijkertijd de ook in ons land bestaande ambivalentie: “Van Duitsland wordt een leidende rol verwacht, maar God verhoede dat dit ook werkelijk gebeurt”. *)
Het proces waarom het hier gaat kan zich niet beperken tot enkel de hallen van Brussel. De Nederlandse politiek zou er goed aan doen zich hiervan uitdrukkelijk, in het openbaar, rekenschap te geven en onze verlegenheid, als hiervan daadwerkelijk sprake is, publiekelijk uit te luchten.
De hoofdrolspelers – Duitsland en Frankrijk – weten wat zij willen, of beter: wat zij moeten - maar ook zij worstelen met de verwondering. Wat tot nu toe nog kon worden verpakt in een gemeenschappelijk instrument voor het waarborgen van de stabiliteit van de euro, gebaseerd op brede overeenstemming tussen de betrokken lidstaten krijgt steeds meer de gedaante van een eenzijdig – Duits - dictaat gericht op vergaande harmonisering van het fiscale beleid.
Dat Duitsland zich heeft ontpopt als de economische powerhouse van Europa valt moeilijk te miskennen. Merkel staat onder zware binnenlands politieke druk om harde voorwaarden te verbinden aan iedere verdere bijdrage aan voorzieningen binnen de eurozone. Frankrijk heeft inmiddels goed begrepen dat hieraan niet te ontkomen valt. De keerzijde daarvan – vergrote Duitse invloed op het beleid van andere lidstaten – brengt de Europese Unie tot de kern van het historische project waarmee het ooit is begonnen. De uitdaging voor Duitsland zelf niet minder dan voor de overige Europese landen is over de grenzen van die historische horizon heen te kijken.
Gezien de grote Nederlandse afhankelijkheid van de Duitse economie en de bijzondere functie die ons land vervult als Europese aanvoerhaven lijkt mij de opstelling van Duitsland en Frankrijk voor ons land per saldo goed nieuws. Voormalig staatssecretaris van Europese Zaken Frans Timmermans (PvdA) bevestigt deze visie in een recent interview met de New York Times, al verwoordt hij tegelijkertijd de ook in ons land bestaande ambivalentie: “Van Duitsland wordt een leidende rol verwacht, maar God verhoede dat dit ook werkelijk gebeurt”. *)
Het proces waarom het hier gaat kan zich niet beperken tot enkel de hallen van Brussel. De Nederlandse politiek zou er goed aan doen zich hiervan uitdrukkelijk, in het openbaar, rekenschap te geven en onze verlegenheid, als hiervan daadwerkelijk sprake is, publiekelijk uit te luchten.
*)
Germany’s Economic Assertiveness Shakes Euro Zone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten