Een wervende houding is overtuigender dan
verdediging
VVD minister Edith Schippers
van Volksgezondheid roept op tot het vormen van een nationale vrijheidscoalitie
tegen de invloed van de radicale politieke islam. 'Het wordt tijd dat wij -
alle Nederlanders die onze cultuur, onze vrijheden, ons maatschappelijk
contract liefhebben - opstaan om onze verworvenheden actief te verdedigen.'
Aldus een kop in de Volkskrant van 5 september.
Al bijna tien jaar laat redelijk denkend
Nederland zich in een hoek drukken door geschreeuw (en helaas ook geweld) van
fanatiekelingen in binnen- en buitenland met een eigen agenda die, inderdaad,
radicaal haaks staat op de grondslagen van onze Nederlandse (westerse)
beschaving. Datzelfde laten wij toe van de zijde van rechtse populisten die
dromen van een Nederland dat reeds lang niet meer bestaat.
Wij worden in het verweer hiertegen niet
geholpen door de algemene sociaal-economische situatie, wereldwijd, die leidt
tot groeiende ongelijkheid, verlies van maatschappelijke kansen en te sterke
financiële machtsconcentratie in handen van een ongrijpbare ‘elite’.
Dit alles leidt in Amerika tot het verschijnsel
Trump en in eigen land tot wanhopig aandoende ideeën zoals nu van mevrouw
Schippers, nog even afgezien van het hardnekkig blijvende verschijnsel van
Wilders, die ook maar niet van ophouden weet.
Wij hebben dit proces – zeker ten dele – aan onszelf
te danken. Des te meer naar mate ook wij in een radicale reflex schieten en ons
eigen morele bastion optrekken. Alsjeblieft niet.
Beter is het om in te zien dat wij in de eerste
plaats in ons eigen denken moeten veranderen. Erkennen dat sprake is van
ernstige maatschappelijke en economische scheefgroei. Erkennen dat de wortel
van het Islamitisch fanatisme ligt bij mensen die in hun eigen – voornamelijk Arabische
– wereld bijna geen andere uitweg meer hebben dan die van pure wanhoop. Ga er
maar aan staan: wat voor redelijke toekomst staat talloze mensen in de Arabische
wereld te wachten? En is niet zo dat de westerse wereld sterk
medeverantwoordelijk is voor de bedroevende omstandigheden waarin landen in dat
werelddeel verkeren? Erkenning en begrip horen op de eerste plaats te komen.
Als er in ons eigen land ‘rechten op het spel
staan’, zoals mevrouw Schippers stelt, dan is ook aan ons, met de instrumenten
die de grondwet en verdere wetgeving ons bieden, om die rechten normaal te
blijven handhaven. In die zin is rechtshandhaving ook altijd verdediging, ja
natuurlijk.
Wanneer dit echter uitgroeit in een complete
politieke missie voor ‘onze cultuur, onze vrijheden, ons maatschappelijk
contract’, komen wij in precies hetzelfde radicaliserende vaarwater waarvan elk
normaal denkend mens nu juist zo’n vreselijke afschuw heeft. Wilders zal
vooraan in de rij staan van de ‘nationale coalitie’ die Schippers bepleit, en
dat bedoelt zij nu ook weer niet. Wat dan wel? Is er echt een verschil?
Zij heeft gelijk dat er iets moet worden gedaan
voor de vrouwen die in Nederland feitelijk onder een juk leven, voor degenen
die zich door hun afwijkende voorkeuren bedreigd voelen, en vooral ook tegen al
die hokjes die wijzelf in stand houden om mensen in te verdelen. Dat doen wij
ook zelf.
De vrijheden die wij koesteren, de cultuur van
samenleven en elkaar respecteren kunnen wij alleen behouden wanneer die
vrijheden concreet, dagelijks, aan iedereen betonen. Als onze cultuur zoveel
beter is, dan behoren wij daarin wervend op te treden. Voor elkaar en voor
anderen. Doen, niet zeggen.
Met een verdedigingshouding verliezen wij acuut
ieder zelfrespect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten