The day after: Willem-Alexander en de erfopvolging

 

De prinsen Willem (1840 - 1879) en Alexander (1851 - 1884)  

Wat verstandig, zeggen ze. Geen Willem IV maar Koning Willem-Alexander. Dus niet terug naar de grotendeels ongelukkige mannelijke Oranjevorsten van de 19e eeuw. Willem-Alexander wordt koning om zichzelf. W-A de eerste. 

Toch maakt de Willem-Alexander op die wijze wel degelijk een verbinding met de geschiedenis. Dat ligt niet aan hem persoonlijk maar aan het besluit van zijn ouders Beatrix en Claus toen zij hem die naam gaven. Ik weet niet zeker of hierover destijds, in 1967, openlijk is gesproken. Maar vaag blijft mij bij dat Beatrix en Claus bij de naamgeving van hun oudste zoon uitdrukkelijk gedacht hebben aan de twee Oranjeprinsen aan wie het koningschap door hun vroegtijdig overlijden voorbij was gegaan. (*)

Het waren de jaren – rond 1879 - dat het Oranjehuis bezig was onverbiddelijk uit te sterven. De ene na de andere. Willem III heeft de zaak gered door zijn huwelijk met Emma – dit hoewel zijn beide zoons op dat moment nog leefden. Zij hebben het toen niet kunnen waarderen dat hun vader deze voortvarende stap nam. Meer in het algemeen was de relatie tussen Willem III en zijn zoons Willem en Alexander alles behalve ontspannen. Dat lag ook aan de herinnering die zij koesterden aan hun moeder Sophie, een buitengewoon intelligente en wereldse vrouw, met wie Willem III in stevige onmin verkeerde en die ontijdig het leven had verlaten.

Wat een sombere stemming moet het hof in die jaren hebben uitgestraald. Geen lachje, geen humor, een Koning Gorilla met twee zoons die beiden zelf even goed grote moeite hadden om zich in hun eigen leven, laat staan het openbaar, een plek te vinden. Een groter contrast met onze Willem-Alexander, zijn vrouw en zijn vrolijke gezin van dochters is niet denkbaar. 

Maar misschien denkt onze Willem-Alexander op zijn manier aan die betreurde verre oudooms. En wellicht is er in zijn galerij toch een plek voor de oude Willem III die het lot van het Oranjehuis ten slotte in handen gaf van de twee vrouwen die na zijn dood de scepter zouden overnemen. 

Laten we wel wezen, ook onze Willem-Alexander wordt omringd door vrouwen. Hij is een tussenkoning. Na hem weer Koninginnedag. 

Maar dit is verre toekomst. In alle redelijkheid maak ik dat niet meer mee. Toch vind ik het wel leuk dat wij een koning krijgen, met achter hem, nog dribbelend maar onmiskenbaar wilskrachtig, de kleine Amalia. 

(*) Willem en Alexander stierven beiden voor hun vader Willem III. 
Wat ik niet wist en pas dezer dagen las, is dat ook Willem III bij zijn geboorte de naam Willem-Alexander was meegegeven.