Maar wat vindt de kiezer?

Wishful thinking beheerst het politieke mediaspektakel

Zelfs Maurice de Hond weet niet veel meer te vertellen dan het draaien van zijn grijs geworden plaat. Over de diepe roerselen van het Nederlandse electoraat, beslissend voor het politieke toneel van morgen, kan niemand met zekerheid iets zeggen. Dat vraagt tijd. Het is goed dat daarvoor de hele zomer, tot begin september, is uitgetrokken. In de eerste plaats om de partijen ruimte te geven de keuzes te maken die zij aan de kiezer willen voorleggen. 

Een herhaling van de uitkomst in 2010 kan bijna per definitie worden uitgesloten. In het politieke krachtenveld spelen verschillende nieuwe factoren ten opzichte van twee jaar geleden. De eerste factor heb ik al eerder genoemd: de onmiskenbare populariteit van Rutte als premier. Islamisering en immigratie zijn lang niet meer de hete aardappel van weleer. Wilders kan op die punten niet opnieuw scoren. De aandacht gaat volledig naar het redden van onze economie en van de perspectieven voor werkgelegenheid van een wel heel grote groep mensen. 

Ook de positie van de PvdA is onvergelijkbaar met die in 2010. Samsom is niet de gedoodverfde alternatieve premier die Cohen in die periode was. De goede persoonlijke banden tussen Cohen en Rutte zijn veranderd in grote persoonlijke en politieke afstand tussen PvdA en VVD. Over paarsplus hoeft niet meer gedroomd te worden. Dat laatste lijkt ook de conclusie van D66 en Groenlinks die nu, nota bene, de handen ineenslaan met de Christen-Unie. Toch geen heftig handgebaar naar links!

De grote onzekerheid betreft het CDA. Geen enkele partijprominent is een overtuigend nieuwe leider. Ik zou zelf denken dat de jonge Buma nog het meest in aanmerking komt. Maar ook dan blijft het een enorme krachttoer om deze partij uit het moeras te trekken. 

Als ik mijn eigen intuïtie volg, zou ik denken dat de kiezer zijn bekomst heeft van de versplintering. Voor het eerst in jaren ben ik bereid als kiezer terug te gaan naar mijn oude honk, de VVD. Ben ik hierin een uitzondering, of wordt het een trend?

De handelwijze van de partijen onderweg in de begrotingsdiscussie en in de dialoog op de achtergrond met Brussel zal zeker een effect hebben op het kiezersvertrouwen. Mij dunkt dat het voor mediawellustig populisme aanzienlijk lastiger zal worden om de gunst van de kiezer te behouden. Maar ja, daar begint ook mijn eigen wishful thinking.