Het CDA bijeen voor een nieuwe strategie
Twee grote bestuurderspartijen verkeren in doodsnood. Beide hebben zij dit weekend hun koers geformuleerd en hebben dit gedaan in tegenovergestelde richting. De PvdA zoekt de polarisatie op en het CDA wil radicaliseren in het midden. Geven zij zichzelf de genadeslag of bieden zij daadwerkelijk perspectief op een herschikking van het door populisme geplaagde politieke landschap?
Opmerkelijk is dat tezelfdertijd zich ook een ‘populistisch midden’ manifesteert: de communicerende vaten van SP en PVV. Wat zij gemeen hebben is hun intense afkeer van het bestuurlijke dat PvdA en CDA verenigt als ook hun electorale strategie in de richting van iedereen rond en beneden modaal.
Een goede beoordeling van deze politieke zandverstuivingen wordt belemmerd door het totale gebrek aan inhoudelijk onderscheidend vermogen van alle genoemde partijen. Cohen mag dan eindelijk een lans hebben gebroken voor de werkgelegenheid, maar hoe hij dit kan waarmaken met een daadwerkelijk solide alternatief op het kille bezuinigingsbeleid maakt hij niet duidelijk. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor SP en PVV, die toch al geen boodschap hebben aan soliditeit.
Wat het CDA in dit licht verstaat onder een ‘radicale’ positie in het midden laat zich raden. Het klinkt meer als een dominee die zijn voeten nog eens extra in het zand zet met prachtige woorden maar eveneens zonder echte inhoud. De twee andere middenpartijen, D66 en Groenlinks, zouden zich door het CDA verleid moeten voelen maar het lijkt mij zeer twijfelachtig of zij ook maar enig lichtpunt zien in deze amechtige vernieuwingspoging van de christen-democraten. Ook in dat opzicht lijkt het radicale midden van het CDA vooral op een stap naar radicaal isolement.
De VVD kan bij dit schouwspel garen spinnen – meer dan zij nu lijkt te winnen (eerder te verliezen) in de peilingen. De populariteit van de PVV is voorlopig nog te groot om zich van die partij als gedoogpartner los te maken en zonder overtuigend alternatief zal Rutte dit ook niet snel willen doen. Maar hij moet beseffen dat hij aan het CDA weinig meer heeft (en omgekeerd geldt hetzelfde). De sleutel ligt in mijn ogen dan toch vooral bij de PvdA.
Dat kan alleen een PvdA zijn met een overtuigende boodschap en een ‘CPB-proof’ verhaal dat sociaal en financieel beter is dan het lopende beleid. De opstelling van Cohen biedt daarop voorlopig geen zicht.
Inderdaad, het zijn slechts zandverstuivingen. Op aardverplaatsingen zal de kiezer nog geruime tijd moeten wachten. Misschien is het onvermijdelijk dat populistisch Nederland eerst volop zelf het roer in handen neemt zodat en dat na de puinhoop van Roemer-Wilders ten langen leste ruimte ontstaat voor een serieuze hervorming van ons politieke spectrum. Enkel dansen rond het midden is geen oplossing.
Twee grote bestuurderspartijen verkeren in doodsnood. Beide hebben zij dit weekend hun koers geformuleerd en hebben dit gedaan in tegenovergestelde richting. De PvdA zoekt de polarisatie op en het CDA wil radicaliseren in het midden. Geven zij zichzelf de genadeslag of bieden zij daadwerkelijk perspectief op een herschikking van het door populisme geplaagde politieke landschap?
Opmerkelijk is dat tezelfdertijd zich ook een ‘populistisch midden’ manifesteert: de communicerende vaten van SP en PVV. Wat zij gemeen hebben is hun intense afkeer van het bestuurlijke dat PvdA en CDA verenigt als ook hun electorale strategie in de richting van iedereen rond en beneden modaal.
Een goede beoordeling van deze politieke zandverstuivingen wordt belemmerd door het totale gebrek aan inhoudelijk onderscheidend vermogen van alle genoemde partijen. Cohen mag dan eindelijk een lans hebben gebroken voor de werkgelegenheid, maar hoe hij dit kan waarmaken met een daadwerkelijk solide alternatief op het kille bezuinigingsbeleid maakt hij niet duidelijk. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor SP en PVV, die toch al geen boodschap hebben aan soliditeit.
Wat het CDA in dit licht verstaat onder een ‘radicale’ positie in het midden laat zich raden. Het klinkt meer als een dominee die zijn voeten nog eens extra in het zand zet met prachtige woorden maar eveneens zonder echte inhoud. De twee andere middenpartijen, D66 en Groenlinks, zouden zich door het CDA verleid moeten voelen maar het lijkt mij zeer twijfelachtig of zij ook maar enig lichtpunt zien in deze amechtige vernieuwingspoging van de christen-democraten. Ook in dat opzicht lijkt het radicale midden van het CDA vooral op een stap naar radicaal isolement.
De VVD kan bij dit schouwspel garen spinnen – meer dan zij nu lijkt te winnen (eerder te verliezen) in de peilingen. De populariteit van de PVV is voorlopig nog te groot om zich van die partij als gedoogpartner los te maken en zonder overtuigend alternatief zal Rutte dit ook niet snel willen doen. Maar hij moet beseffen dat hij aan het CDA weinig meer heeft (en omgekeerd geldt hetzelfde). De sleutel ligt in mijn ogen dan toch vooral bij de PvdA.
Dat kan alleen een PvdA zijn met een overtuigende boodschap en een ‘CPB-proof’ verhaal dat sociaal en financieel beter is dan het lopende beleid. De opstelling van Cohen biedt daarop voorlopig geen zicht.
Inderdaad, het zijn slechts zandverstuivingen. Op aardverplaatsingen zal de kiezer nog geruime tijd moeten wachten. Misschien is het onvermijdelijk dat populistisch Nederland eerst volop zelf het roer in handen neemt zodat en dat na de puinhoop van Roemer-Wilders ten langen leste ruimte ontstaat voor een serieuze hervorming van ons politieke spectrum. Enkel dansen rond het midden is geen oplossing.
Maar doe je Wilders niet veel tekort? 1 jaar winst op de AOW leeftijd is niet mis. Daarnaast moet je eens echt opletten wat hij van de bezuinigingen afknabbelt ten gunste van Henk en Ingrid.
BeantwoordenVerwijderenIk proef daar een soort van contradictio in terminis in: "Radicale Midden" ??
BeantwoordenVerwijderen