IN EEN POLITIESTAAT IS NIEMAND MEER ZEKER

We zijn een verzameling geworden van fanatieke verbodsterroristen

Weer praat Nederland over allerlei nieuwe verboden. In deze tijd is Sinterklaas de zwarte piet en nu het vuurwerk op oudejaarsavond. In de hele reeks van strafbepalingen die in het afgelopen decennium aan onze wetboeken zijn toegevoegd kunnen zij er nog wel bij. Je zou zeggen dat dit allemaal tamelijk onschuldig is, althans in het licht van de grote wereldvraagstukken, maar in mijn ogen is het verre van dat.

Degenen die zich scharen achter het verlangen naar meer gestrengheid in onze regels , op welk terrein dan ook, lijken te baden in de gelukzaligheid die zij ervaren bij de overwinning van goed tegen kwaad. Zo voelen ze dat. Problemen worden opgelost, we hebben geen last van elkaar en alles netjes op orde. Nog een paar regeltjes meer, en wij lopen met ons keurig in het gelid, want owee!  Anders volgt de boete(doening).

Wat ik als opgeleid jurist natuurlijk in hoge mate storend vind is dat de pleidooien voor regeltjes en verbodsbepalingen vooral komen van mensen die van het recht geen of slechts een rudimentair besef hebben. Het recht ja ach, dat is mijn recht. Toch?

Uiterste veiligheid leidt tot een samenleving van grote onzekerheid

(Dag Hammerkjöld)

Een samenleving die van alles wil regelen en verbieden maakt van haar innerlijke zwakte een grimmig afweerschild. Zij wordt voornamelijk nog beheerst door verstikkend wantrouwen alom. Alles dat ook maar een beetje anders is dan ‘normaal’ moet worden aangebracht. We gaan weer terug naar de tijd dat we moesten opletten wat de buren van ons zouden zeggen.

De meest grimmige werkelijkheid is natuurlijk het angsthazengedrag en de botte afwijzing van medemensen in nood, niet alleen oorlogsvluchtelingen maar evengoed degenen die wij in ons land liefst helemaal uitsluiten.

Dat  de malloot die deze bagger zelfs tot in het parlement uitkraait tot ‘politicus van het jaar’ wordt uitgeroepen zegt eens te meer in welke spirituele en humanitaire woestijn diegenen die dit ondersteunen ons willen sturen.

INTEGRATIE IS ELKAAR VERTROUWEN GEVEN

Ik luisterde vandaag naar een interview met oud-PvdA leider Job Cohen. Hij sprak over zijn aanstaande toneelrol als Joop den Uyl. Er werd tijd genomen voor een goed gesprek. Daarin vertelde Cohen tevens over zijn vader, die na de Duitse bezetting adjunct/directeur werd van het (toen:) Rijks-Instituut voor Oorlogsdocumentatie, onder Prof. Lou de Jong. Drie Joodse mannen die de scepter zwaaiden over de Nederlandse oorlogsherinnering. De Jong, Cohen en Henk Sijbes, vertelde Job.

Ja, zo leven wij in Nederland al enkele eeuwen in verscheidenheid samen. Dit is het kloppend hart van de Nederlandse assimilatietraditie.

Wij zouden vandaag als het ware op dezelfde voet in staat moeten zijn om drie Marokkaanse Nederlanders de verantwoordelijkheid te teven een uitbreidingsplan van Madurodam.  Hoeveel moskeeën zouden er dan verrijzen? Te veel, of juist te weinig? Ik zou denken: in goede balans. Daarin kunnen wij elkaar alle vertrouwen geven. Althans, dat zou ons ideaal moeten zijn.

Lou de Jong c.s. hebben destijds, met medewerking van heel veel anderen dan alleen de drie genoemde heren, een monumentaal bouwwerk gemaakt van een Nederlandse oorlogsherinnering, dat nog steeds staat als een huis.

Het was overigens de vader van Job Cohen die mijzelf ooit persoonlijk vroeg om hem te vergezellen bij een 4 mei herdenking in Leiden. Zijn “Waarde Altes” briefje met zijn uitnodiging koester ik nog steeds als een dierbare herinnering aan deze bijzonder man. (*)

Ja wat is dat toch dat wij niet ons genoegen beleven juist in al die verscheidenheid? Waarom is dat zo moeilijk? En ja inderdaad, het vraagt vooropgesteld vertrouwen. Anders gaat het niet.

Des te meer is het een opgave dat vertrouwen niet te verkwanselen, of zelfs helemaal geen kans te geven, tegen de achtergrond van de talloze dreigbeelden en vooringenomenheden die ons dankzij de media dagelijks voorgeschoteld worden.

-----------------------------------

(*) Dit gebeurde in 1974. Ik was toen student-lid en tevens vice-voorzitter van de Leidse universiteitsraad. Cohen was onze Rector Magnificus.

GIJ ZULT NIET DODEN

Er zijn tal van televisieseries gangbaar, met name Amerikaanse, waarin moorddadigheid de deugd is van de hoofdpersonen. American Horror Story, True Blood en andere vampierenseries. De populariteit ervan heeft veel weg van een klassieke necrofiele cultus. Gelukkig is alles tomatenketchup, maar toch.

Ernstiger is natuurlijk wat in de wereld van onze eigen realiteit gebeurt. Brute moorden worden gepleegd door mensen die niet anders dan wij gebonden zijn aan dat oeroude gebod. Er is geen moment geweest waarop Mohammed en welke andere profeet dan ook mensen van dit gebod vrij pleitten. Natuurlijk, alles dat met zelfverdediging te maken heeft kan onder omstandigheden mensen van het leven beroven. Maar dit is de enige exceptie.

Maar wat te denken van de talloze oorlogen die in de geschiedenis zijn gevoerd om waanideeën, of om enkel persoonlijk belang van de vorst, een dictator en iedere andere brute geweldsmisdadiger.

Terroristen zijn niet anders dan de koningen, keizers en zelfs pausen  die ons tot gewapende strijd hebben opgroepen enkele vanuit de voorstelling van de wereld zoals zij zelf die hadden. Zonder enig besef van de werkelijke geschiedenis en belangen van hun eigen bevolking. Laat staan hun kwaliteiten en mogelijkheden. WO I, die ik beschouw als de laatste Keizeroorlog, werd gevoerd, inderdaad als de laatste stuiptrekking van de orde die de wereld zag als haar eigen geboorterecht.

Niemand heeft geboorterechten, noch hebben wij per se geboorteplichten.

Zeker ook hebben diegenen geen vooropstaande aanspraken, in welke vorm van ook, die doelbewust mensen doden, ja zelfs totaal onschuldige, onbeschermde mensen. Welk noodlot kan je mensen aandoen?

Toen de Tien Geboden zo’n 2500 jaar geleden voor het eerst op schrift werden gesteld, namen de mensen die hiertoe kwamen een grote verantwoordelijkheid. Zeker hebben zij ten minste op dit punt ons een geboorteplicht gegeven geen andere mens te doden. Het is een geboorteplicht die wij allen in de mensheid gelijk delen.