maandag 19 december 2016

BROEDPLAATS - De aanslagen in Ankara en Berlijn



Op mijn Facebook en Linked In websites plaats ik op gezette tijden geïllustreerde stellingen, overdenkingen, ideeën – dingen die me invallen, meestal in gesprek met een of meer anderen. Vaak is er een concrete aanleiding in de actualiteit, of het is een gedachte die ontstaat bij het zien van een film, of een bepaalde scene.

Tekst en beeld zijn verbonden. In onze gehaaste digitale wereld is het soms ook beter alleen die ene gedachte te delen dan een heel verhaal.

Zo gedacht leek het mij een logische  conclusie dat ik die gedachten – in de serie BROEDPLAATS -  ook op mijn blogsite plaats.

Tekst en beeld hierboven zijn een actueel voorbeeld.

zaterdag 10 december 2016

GAAT DE POLITIEK BEPALEN WIE NEDERLANDER IS?



De aanleiding

Vrijdag jl. luisterde ik naar een discussie op Radio 1. De namen van de deelnemers zijn mij ontgaan. Het ging onder meer over de rechterlijke uitspraak tegen Geert Wilders. Een van de deelnemers, ik meen een politica van PVV-huize, beweerde dat wanneer je in Nederland geboren bent, maar uit Marokkaanse ouders, je geen (echte) Nederlander bent. Ik moet aannemen dat zij hetzelfde zou beweren wanneer iemand uit twee Duitse ouders geboren is, of twee Australische ouders enzovoorts. In politiek kruipt dus een nieuw criterium voor Nederlanderschap, bovenop het Nederlanderschap dat wordt bepaald door onze nationaliteit (respectievelijk ons paspoort).

Onze Nederlandse identiteit bepalen wijzelf als vrije burger

Ik had een Amerikaanse grootmoeder. Mijn vader zei altijd: ik ben 100% Nederlands en 50% procent Amerikaans. Dat was zijn identiteit. Aan zijn Nederlanderschap in de zin van de wet kon niet worden getwijfeld. De Amerikaanse invloed in zijn leven deed daaraan niets af, het voegde juist iets toe.

En zo is het ook met alle andere (geboren en genaturaliseerde) Nederlanders. Gelukkig nam de Nederlandse jongedame in de discussie - met Marokkaanse ouders – grote afstand van de stelling van de politica. Ook zij mag – als Nederlander – haar eigen identiteit bepalen.

Het gaat om de kern van de diversiteit in onze sterk geïndividualiseerde maatschappij. Ons Nederlanderschap is eenduidig en (juridisch) absoluut. De rest is onze persoonlijke keuze, die natuurlijk ook wordt bepaald door de achtergronden die wij meekrijgen.

Zo voel ik het zelf ook. Ik ben ook zelf een Nederlander met een zeer uitgesproken persoonlijke identiteit. 25% Amerikaans, ik schreef een Engelstalige biografie over mijn grootmoeder,  100% Amsterdams, ik ben er geboren en getogen; ik ben een beetje Haags en Europees, en daarnaast vooral een wereldburger.

Politici die verantwoordelijk zijn voor grondbepalingen in ons rechtsbestel horen beter te weten dan die ene politica op de radio. Aan dat soort mensen en de onzin die zij uitkramen moeten wij gewoon voorbijgaan.

Tot slot

Zaterdag was er opnieuw een discussie over ‘Wilders’.  Een van de gespreksdeelnemers beweerde dat de rechter zich over het optreden van Wilders had uitgesproken in termen van rassendiscriminatie. Alsof de rechter nu had bepaald dat een Marokkaan een eigensoortig ras is. Niets is meer onjuist. Over rassendiscriminatie sprak de rechterlijke uitspraak in het geheel niet. Wel over Marokkanen als minderheidsgroep. Je kan er over twisten of er zoiets bestaat als een bepaalde ‘groep’, in casu Marokkaanse Nederlanders. Hooguit vormen zij een categorie. De hele kwestie illustreert hoe slordig de discussies in Nederland over dit onderwerp zijn. Erger nog vind ik de slordigheid die de media hierin tonen:  een slordigheid grenzend aan gulzige gretigheid naar krasse uitspraken, al raken zij kant nog wel.

Woorden hebben hun betekenis. En wie fout woordgebruik niet ter plekke corrigeert (zoals de media dit systematisch nalaten) laat niet alleen de goedwillende luisteraar in onbegrip achter, maar zeker ook degenen die juist hieraan hun giftige wapentuig ontlenen. Niet in de laatste plaats Wilders zelf.